დროდადრო ყველას გვიწევს პრეტენზიების მოსმენა - ახლობლებისგან, თანამშრომლებისგან, კლიენტებისგან. რეაგირებას ვახდენთ სხვადასხვანაირად, ეს დამოკიდებულია ასაკზე, აღზრდაზე, ხასიათზე.

ხდება, რომ წყენას ვერ ვუმკლავდებით. რა უნდა გავაკეთოთ ამ დროს? შეიძლება თუ არა კრიტიკა ჩვენს სასარგებლოდ გამოვიყენოთ. შესაძლებელია. თუ გამოვიყენებთ ფორმულას, რომელიც ანეიტრალებს ყოველგვარ პრეტენზიას.

ეს საოცარი ფორმულა აღწერა თავის წიგნში „წარმატება-პირადი საქმეა“ ფსიქოლოგმა მარინა მელიამ. ამ ფორმულას ეწოდება „კი - მაგრამ - მოდით..“

1. პირველი ნაბიჯი. ვთქვათ: „კი!“ როდესაც გვესმის პრეტენზია სხვა ადამიანისგან მთავარია დავძლიოთ პირველი ემოცია და ვაღიაროთ, რომ იმ პიროვნებას აქვს უფლება ამ პრეტენზიაზე. გამოცდილებიდან გამომდინარე ვიცით, რომ პრეტენზიის გამოთქმა არც ისე მარტივი საქმეა. თუ ადამიანმა მოიკრიბა ძალები და მოგახსენათ პრეტენზია ეს ნიშნავს, რომ სერიოზული დიალოგისთვისაა მზად და სერიოზულად ექცევა თქვენთან თანამშრომლობის პერსპექტივას. ამაში უფრო მეტი ინტერესი და სიმართლეა, ვიდრე დუმილსა და ქებაში. რადგან ის ვისაც არ აინტერესებს ჩვენი პრობლემები, არც დაიწყებს მათ გარჩევებს, უბრალოდ ჩუმად იქნება. და „შეცდომებზე მუშაობა“, პირიქით გამოხატავს სერიოზულ დამოკიდებულებას იმ საქმისდამი, რომელსაც ვაკეთებთ.

ამიტომ საჭიროა ნეგატიური კომენტარების სერიოზულად მიღება და გრძელი დიალოგებისთვის მზად ყოფნა. შეიძლება საპირისპირო მხარეს გადასვლაც. მაგალითად „დიახ, მართალი ბრძანდებით“ , რადგან ადამიანი რეკავს პრეტენზიის გამოსახატად ის ელოდება „შეტევას“, ხოლო როდესაც დაეთანხმებით გაუგებარ პოზიტივში იქნება და წყნარი დიალოგისთვის მზად. ასეთია ჩვენი ბუნება.

დავუშვათ ჩვენ გვეუბნებიან პერსონალის ცუდ მომსახურებაზე. რა შეიძლება ვუპასუხოთ ამ დროს? „სამწუხაროა, რომ ჩვენი მომსახურებით არ ხართ კმაყოფილი, მადლობა რომ შემატყობინეთ ეს ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია“ - ამით ვაჩვენებთ ადამიანს, რომ დაინტერესებულები ვართ და ვეცდებით გამოვასწოროთ, ისიც კმაყოფილი რჩება.

ამასთან ერთად დიდი ინტერესი არ უნდა ჩანდეს, რადგან თუ ყოველთვის დავეთანხმეთ პრეტენზიებს ეს შეიძლება მიიღონ დაცინვით ან სარკაზმით.

იმის შემდეგ, რაც ვთქვით „კი“ კარგი იქნებოდა გვეთქვა „თუ გაქვთ დრო და სურვილი ამიხსენით კონკრეტულად რაში მდგომარეობს პრობლემა“. ამით ვიწყებთ კონკრეტულ საუბარს და გადავდივართ დიაოგში.

2. მეორე ნაბიჯი. „მაგრამ..“ როდესაც გავიგეთ სხვა ადამიანის აზრი, დროა ჩვენიც გავიგოთ. ხდება, როდესაც პრეტენზიები არ ემთხვევა ჩვენ მოსაზრებას. ამ დროს საჭიროა თვალსაზრისის გამოთქმა და კონტრარგუმენტების მოყვანა. მაგრამ ეს უნდა იყოს ობიექტური ინფორმაცია და არა თავის მართლება. ასე ჩვენი მოსაუბრე ხვდება, რომ სიტუაციაში გარკვევას ვცდილობთ. „მესმის, რომ ლოდინი მოგიწიათ, მაგრამ დოკუმენტის შევსება აუცილებელია, ამან დრო წაიღო“.

სინამდვილეში ხალხს ესმის სიტუაციები, ისინი ხომ ყველას გვხვდება, მთავარია წყნარად აუხსნათ, მას აღარ ექნება პრეტენზია და სხვანაირად შეხედავს მომხდარს.

3. მესამე ნაბიჯი. „მოდით..“ როდესაც ჩვენ მოვუსმინეთ პრეტენზიებს და გავეცით პასუხები „კი“ და „მაგრამ..“ შეგვიძლიე შევუდგეთ პრობლემის გადჭრას, მაგალითად „თუ თქვენთვის უფრო მოსახერხებელი იქნება თანამშრომლები წინასწარ შეგატყობინებენ, თუ რა საბუთებია საჭირო“. ადამინმა უნდა გაიგოს რომ ერთ მხარეს ხართ და არა, ებრძვით ერთმანეთს.

თუ ვიყენებთ „კი-მაგრამ-მოდით“ მეთოდს კრიტიკას ჩვენს სასარგებლოდ ვხმარობთ. შეგვიძლია გავიგოთ ბევრი საინტერესო და სასარგებლო რამ, ისე რომ კლიენტიც კმაყოფილი დარჩება.